به نام خدا و برای خدا

اول سلام و بعد سلام و سپس سلام / با هر نفس ارادت و با هر نفس سلام

این روزها شاهد سخنانی انقلابی، از سوی رئیس جمهور و وزیر خارجه کشورمان هستیم، گویا آنان، هیچگاه بر خلاف اصول و مبانی نظام اسلامی سخنی نگفته! و اقدامی انجام نداده اند!

در تاریخ 25 آذر 96 محمدجواد ظریف وزیر خارجه کشورمان در همایش انعکاس موازین حقوق بشر در قوانین کیفری ایران، سخنانی بر زبان جاری کرد که با سخنرانی ایشان در سال 92 مبنی بر ناتوانی نظامی ایران در مقابل آمریکا، تفاوت بسیار داشت، اما گفت: «همه کشورهای اطراف ما یا در چتر ناتو هستند یا قدرت هسته ای دارند و حیات و ممات آن به قدرت های بزرگ وابسته است که با یک عطسه ترامپ می لرزند و یا با خنده آن سرخوش می شوند.»

تلاش لیبرالهایی که سالهای طولانی در غرب آموش دیده و زندگی کرده، بر این است که سخنان آنان، موجب تکدر کدخداهایشان نگردد لذا آقای ظریف در طول سخنرانی خود، آنجایی که باید از کلمه دشمن استفاده نماید، عمدا از کلمات دیگر استفاده کرده و می گوید: «چهل سال است که هیچ کس با ما همراه نبوده است و در هشت سال جنگ تحمیلی همه به طرف مقابل کمک کردند و هشت سال تحریم شدیم که کسی به ما کمک نکرد  ... اما ما چطور دوام آوردیم و چطور پیشرفت کردیم، همه به لطف خدا بود و نگاه حضرت امام زمان(عج)‌ وحضرت امام رضا(ع)‌ شامل حال ما شد.»

وقتی آقای ظریف، در خصوص دوام آوردن نظام اسلامی در برابر استکبار سخن می گوید، هیچ نقشی برای هدایتهای رهبری و پیروزیهای جبهه مقاومت  قائل نیست و تنها پس از لطف خدا و نگاه امام زمان(عج) و امام رضا(ع) به نقش مردم اشاره کرده و می گوید: «این مردم بودند که این نظام را نگه داشتند و در بزنگاه های تاریخی به میدان آمدند.»

البته موضعگیری و برخی سخنان انقلابی این روزهای جناب روحانی و ظریف، حاصل شکست آنان در برجام و پیروزی ارزشمند نیروهای جبهه مقاومت اسلامی بر جبهه استکبار جهانی، در منطقه است و لذا جریانهای لیبرال و غربزده، چاره ای به جز همراهی با جریان انقلابی ندارند، زیرا دیپلماسی ذلت بار و سخنان ضد انقلابی دولت حسن روحانی در برجام، پایه های اقتدار امنیتی، اقتصادی و سیاسی کشور را مخدوش کرد.

دولت حسن روحانی با شعار فریبنده اعتدال، قریب چهار سال از تفکر لیبرالیسم دفاع و در زمین دشمن بر علیه مبانی انقلاب اسلامی بازی کرد و لذا موضعگیریهای مقطعی آنان در برابر استکبار را به فال نیک گرفته، هر چند که آب رفته به جوی، باز نمی گردد.

والسلام